Hoe dansen voor Y. een manier is om haar onzekerheden even aan de kant te zetten
03/10/2020
| Door
Nikita
|
Actualiteit , Gezondheid
Zaterdag 10 oktober is het Werelddag van de Geestelijke Gezondheid. Dat deze dag nog steeds georganiseerd wordt, zegt voldoende over hoeveel mensen zich mentaal niet altijd even goed voelen. Onzekerheden spelen iedereen wel eens parten, maar het is ook mogelijk om in een spiraal van negatieve gevoelens vast te raken. Als jongere kan het bovendien moeilijk zijn om met alle veranderingen in je omgeving en in je lichaam om te gaan. Ook de twintigjarige Y. voelt zich niet zo goed in haar vel.
“Dat onzekere gevoel is in het eerste middelbaar gekomen en dat is sindsdien niet meer weggegaan. In de lagere school had ik niet echt problemen, maar vanaf het middelbaar veranderde er veel waardoor ik over mezelf ging twijfelen. Ik voelde me niet goed in mijn vel door lichamelijke veranderingen die normaal zijn voor die leeftijd, maar ook door de druk die ik op mezelf legde om goede cijfers te halen. Ook mijn beste vriendin uit de lagere school, was opeens niet meer mijn beste vriendin en dat heeft ook aan dat gevoel bijgedragen. Ik werd niet echt gepest, maar wel wat geplaagd. Toch ligt de bron van mijn onzekerheid vooral bij mezelf.”
Dans als uitlaatklep
Gelukkig heeft Y. wel een manier waarop ze haar onzekerheden even kan vergeten. “Ik dans al van kleins af aan en het is steeds een manier geweest om me beter te voelen. Het helpt me ook meer veerkracht te krijgen, want dansen geeft me de moed om door te zetten. Vroeger danste ik in een dansschool die gericht was op competitie, maar na een tijdje ben ik naar een dansschool gegaan die puur gericht is op plezier maken.” En dat bleek een goede stap te zijn: “Het is superleuk om daar te dansen. We zijn een heel hechte familie in die groep, we steunen elkaar echt in alles. Tijdens de lockdown door het coronavirus heb ik het wel wat moeilijk gehad omdat ik niet meer naar de dansles kon gaan. Daarom heb ik toen enkele dansfilmpjes gemaakt. Zo kon ik er toch nog mee bezig blijven.”
Ik dans al van kleins af aan en het is steeds een manier geweest om me beter te voelen. Toch ga ik nooit voor de spiegel dansen omdat ik liever niet naar mezelf kijk.
En toch maakt dansen Y. op een bepaalde manier ook onzeker. “Ik ga nooit voor de spiegel dansen omdat ik liever niet naar mezelf kijk. Ik weet van mezelf dat ik niet supergoed kan dansen. Niemand zegt me ook ooit dat ik het goed doe.” Y. beseft dat ze geen goed zelfbeeld heeft en dat ze hard is voor zichzelf. Ze heeft hiervoor ook al professionele hulp gezocht. “Ik ben bij een psycholoog geweest, maar ik zag niet echt resultaat en uiteindelijk ben ik gestopt met de therapie. Ik denk niet dat ik het nog eens ga proberen omdat ik op zich nu wel gelukkig ben. Ik ben nog wel onzeker, dat gaat nooit weg, maar het heeft niet meer zo’n groot effect op mij als vroeger.”
Hoe het nu gaat
Intussen is er dan ook veel veranderd in haar leven. Vooral het feit dat ze niet meer naar school hoeft te gaan, helpt. “Ik heb twee opleidingen in het hoger onderwijs geprobeerd, maar ik ben telkens gestopt omdat ik een veel te grote druk op mezelf legde om goede resultaten te halen. Ik ben ook nooit goed geweest in sociale contacten aangaan. Naar school gaan was daardoor altijd een grote opdracht. Ik kon die stress niet aan en ik was altijd teleurgesteld in mezelf. Nu werk ik en heb ik een vaste structuur. Dat helpt.” Sommige ouders kunnen wel eens negatief reageren als hun kind stopt met studeren, maar dat was bij Y. niet het geval: “Mijn ouders willen gewoon dat ik gelukkig ben. Ze zien mij tenslotte liever zo dan dat ik verdrietig ben.”
Naar school gaan was altijd een grote opdracht. Ik kon die stress niet aan en ik was altijd teleurgesteld in mezelf. Nu werk ik en heb ik een vaste structuur. Dat helpt.
Dat er initiatieven zoals de Werelddag van de Geestelijke Gezondheid en ook Rode Neuzen Dag bestaan, vindt Y. goed. “Ik vind het ontzettend belangrijk dat er aandacht aan mentaal welzijn wordt besteed. Tegelijkertijd zie je wel dat er nog heel veel jongeren kampen met problemen. Ik vraag me dus soms wel af of die acties ook voldoende effect hebben. Bij mij zelf zal mijn onzekere gevoel nooit helemaal weggaan denk ik. Er zijn nu nog steeds dagen dat het goed gaat en dagen waarop het minder goed gaat, maar al bij al voel ik me nu veel beter dan vroeger. En gelukkig vind ik steeds de nodige afleiding door me volledig uit te leven in dans.”
