Op 17 mei is het internationale dag tegen holebifobie en transfobie. Dit is belangrijk omdat er in het dagelijkse leven nog te vaak een taboe heerst naar mensen die een andere geaardheid hebben. Daardoor ben ik met Levi, Ianthe en Christophe gaan praten over wat deze dag betekent voor hen.
Welke betekenis heeft de dag tegen holebifobie en transfobie voor jou?
Levi: Ik moet je eerlijk zeggen dat ik niet wist dat deze dag bestond.Maar dat deze dag bestaat is natuurlijk super! Een fobie hebben tegen iemand binnen de LGBT community is natuurlijk vreselijk en bizar dat dat nog überhaupt bestaat.
Ianthe: Deze dag betekent voor mij dat er nog steeds lhbti +fobie bestaat en dat er nog elke dag tegen gevochten moet worden.Een dag waarop mensen uit de community openheid creëren en hun verhaal kunnen vertellen.
Christophe: Het is een jaarlijks belangrijk moment om stil te staan bij het feit dat we nog lang niet overal gelijke rechten hebben als LGBTQI+-gemeenschap. Het is voor belangenorganisaties zoals ILGA het aangewezen moment om duidelijk te maken waar het nog beter kan: vorige week werd bijvoorbeeld de 'Rainbow Index' gepubliceerd. België scoort daar een mooie derde plek, maar er zijn toch nog een paar elementen die verbetering kunnen gebruiken. Maar het is vooral ook een dag om internationaal stil te staan: in heel wat landen is het illegaal om te mogen houden van wie je zou willen houden. Daarom is zo een internationale dag nog altijd belangrijk. En het gaat hier over alle onderdelen van de regenboog gemeenschap. Want ook daar merken we de laatste jaren toch wel wat druk. Als homoseksuele man heb ik misschien minder hindernissen dan generaties voor mij, voor iedereen die de 'klassieke gendernormen' in vraag stelt zijn het moeilijke tijden. Vandaag (en morgen) sta ik samen met iedereen van de gemeenschap op de barricade voor aanvaarding en gelijkwaardigheid.
Merk je ook bepaalde vooroordelen van buitenstaanders ?
Levi: Ik merk daar persoonlijk niet zo veel van. De mensen om mij heen zijn heel begripvol doordat ik er erg open en eerlijk over ben. Je kunt mij alles vragen en niets is te gek. De mensen die iets tegen LGBTQ personen hebben, zijn vaak minder educated of bang voor verandering (terwijl er voor hen niets veranderd).
Ianthe: Ja absoluut,ik ben trans non- binair en daar is weinig begrip voor. Vooral mensen buiten mijn eigen sociale cirkel ervaren veel moeite hierbij. Ik heb ook eens vervelende privéberichten gekregen via Instagram/Facebook met haat of scheldwoorden. Mensen vinden “anders” vaak raar en voelen zich aangevallen. Ik denk dat het komt door de angst voor het onbekende. Maar soms voelt het ook alsof er mensen bestaan die slechte bedoelingen hebben en erop uit zijn om je te kwetsen. Ik vind dat erg en merk ook dat er in de media nog weinig representatie is.
Christophe: Uiteraard, vooroordelen overheersen onze maatschappij. Daar moet ik als individu zelf ook iedere dag tegen vechten: het idee dat je bij bepaalde groepen hebt klopt niet altijd natuurlijk. Dat telt ook voor de LGBTQI+-gemeenschap. Komende zaterdag trekt de Belgian Pride opnieuw door de Brusselse straten en ongetwijfeld zullen de meest kleurrijke figuren opnieuw het avondnieuws halen. Maar dat is niet het volledige plaatje: er lopen evenveel grijze muizen rond. Het vooroordeel dat de regenboog gelijk staat aan excentrieke, extravagante en opvallende figuren mag stilaan gaan sneuvelen. Ja, ze maken onderdeel uit van onze gemeenschap (en gelukkig maar) maar we zijn zoveel meer dan dat.
Op welke leeftijd ontdekte je u geaardheid en hoe ging je ermee om ?
Levi: Toen ik 14 was werd ik voor het eerst verliefd op een meisje. Dat ik op vrouwen viel werd mij echter duidelijk toen ik 16 was, toen werd ik nog eens verliefd op een ander meisje.Toen ik 17 jaar was droeg ik voor het eerst binders (kleding hulpstukken die de borsten platdrukken).Dit voelde toen nog niet helemaal goed, dus heb ik ze niet meer gedragen tot ik 20 jaar was.Toen ik 20 jaar was wilde ik het nog eens opnieuw proberen.Ik ben toen de binders gaan dragen en ben er gaandeweg achter gekomen dat mijn borsten echt niet bij mij paste en testosteron mij mogelijk nog gelukkiger zou maken.
Ianthe: Ik ontdekte als tiener dat ik niet hetero was, dit vond ik heel spannend en heb er weinig mensen over verteld want er was ook niemand in de omgeving queer. Pas veel later durfde ik hier open over te zijn. Na mijn 24ste realiseerde ik mij dat ik non-binair was. Ik had een oncomfortabel gevoel bij de binaire hokjes maar ik had er geen woorden voor. Toen ik mij er beter bij begon te voelen, ben ik opener naar mijn omgeving geworden. Het voelde goed om met mensen erover te kunnen praten en ze te vragen of ze mij neutraal wilden aanspreken. Ik leer elke dag een beetje meer om mezelf te zijn.
Christophe: Zoals bij velen kwam het besef op het moment dat je interesse begint te vertonen in een ander op relationeel vlak: tijdens de puberteit dus. Maar omdat ik destijds niet meteen de rolmodellen had lopen dacht ik dus dat er iets fout was, want ik voelde mij aangetrokken tot mannen. In een eerste fase ga je dus in de ontkenning. Dat hou je even vol maar niet eeuwig...tot het moment dat je het eerst voor jezelf beseft en dan ook later aan vrienden en familie zegt. Een vaak voorkomend fenomeen daarbij is 'zelfsabotage': je gaat uit van de meest negatieve scenario's en wil het daarom zo lang mogelijk geheim houden. Je gelooft dat je geen vrienden meer zal hebben of dat dit een gigantische impact zal hebben. En soms is dat jammer genoeg wel nog altijd het geval maar in het merendeel maakt het geen verschil meer voor de omgeving. En zo zou het ook moeten zijn. Maar die angst is wel altijd aanwezig, het maakt een 'coming out' altijd wat moeilijker.
Waren er mensen die een belangrijke steun zijn geweest voor jou tijdens deze periode?
Levi: Absoluut! Mijn vriendin (nu mijn vrouw), mijn familie, en mijn vrienden zijn een belangrijke steun geweest.
Ianthe: Mijn huisgenoten waren heel belangrijk voor mij. Ik vroeg ze voor mij om bepaalde voornaamwoorden te gebruiken. Zo kon ik voelen waarbij ik mij het aangenaamste voelde. Mijn partner heeft mij ook erg gesteund, dat was heel fijn. Aan mijn twin had ik ook een goede steun. Door hun had ik een soort van veilige bubbel.
Christophe: Vrienden en familie zijn een belangrijke steun in deze periode. Mijn vrienden reageerden vooral als het een onbeduidend nieuwtje was, wat helemaal niet aansluit bij de angst die ik mezelf aangepraat had. Maar uiteraard ben ik blij dat ze zo reageerden! Voor mijn omgeving veranderde het niets aan wie ik ben en liep alles door zoals het voorheen liep.
Als je mensen die in dezelfde situatie komen als jou, welke boodschap zou je hen dan willen meegeven?
Levi: Wees jezelf, durf te experimenteren en op zoek te gaan naar wat goed voelt. Ook al zijn de mensen waarom je geeft het niet met je eens, ga voor je eigen geluk! Dit is jouw leven, maak er wat moois van.
Ianthe: Ik zou willen vertellen dat het oké is om te twijfelen, dat je niet iets zeker hoeft te weten. Je hoeft pas je gevoel te delen als je er klaar voor bent en ook tegen wie je het zegt. Kies een plek waar jij je veilig voelt, dat verdien je.
Christophe: Blijf vooral niet te lang hangen in de angst om te zijn wie je wil zijn. Niemand kan en mag verplicht worden tot een 'coming out', dit is een heel persoonlijk proces. Maar weet dat je altijd graag gezien zal worden. Dit verandert normaal gezien niets aan de relaties die je vandaag hebt. Toch nog met die angst bezig? Vertel het aan iemand die heel dicht bij je staat en die je in vertrouwen kan nemen. Of neem contact op met Lumi voor al jouw vragen over gender en seksuele diversiteit, daar zitten mensen die jou zeker kunnen verder helpen en vooral een luisterend oor kunnen bieden als je even niet verder kan in de kring die je kent;
Zijn er genoeg plaatsen waar je terecht kan voor hulp of om met lotgenoten hierover te gaan praten?
Levi: Online kan dat zeker. Op Instagram heb ik een hoop volgers, en volg ik een hoop mensen die ook bij de LGBTQ community horen. Ik deel ook veel van mijn transitie in de hoop anderen te kunnen laten nadenken over wie zij zijn en wat zij voelen. Daarnaast kan het nooit kwaad om mensen iets bij te leren. Er is altijd wel iemand waarmee je kunt praten. In real life durf ik niet te zeggen. Ik weet dat er wel eens meetings zijn georganiseerd, maar daar ben ik maar 1 keer aanwezig geweest. Ik was toen zelf ook nog erg zoekende.Nu zou ik daar niet zo snel meer heen gaan omdat ik mijn eigen leven leidt en al door de lastigste periode van mijn transitie heen ben gegaan.
Ianthe: Er zijn veel plaatsen waar je terecht kan, zowel fysiek als online. Via de website van transvisie is er een hoop te vinden. Er zijn ook whatsapp groepen, facebookgroepen, etc. (Grown Up Queers, Jong en Out, Transanders, etc.) Ik heb persoonlijk minder fijne ervaringen met plekken waar je als lhbti+ persoon terechtkomt als je andere hulp zoekt. Mensen van instanties die geen inclusief beleid hebben of geen extra kennis over lhbti+ hebben, reageren niet altijd fijn. Zo had ik laatst een gesprek met iemand van een grote organisatie, die mij meerdere malen misgenderde en zich hier heel onbegripvol over uitte.
Christophe: De wereld is vandaag een heel stuk meer online dan jaren geleden, daar zijn er zeker veilige hoekjes waar je terecht kan met vragen of voor hulp. Maar zoek ook gerust even fysieke plaatsen op: in heel wat steden zijn er cafés die LGBTQI+-vriendelijk zijn en waar iedereen zichzelf kan zijn.
Is er een bepaalde uitspraak of quote over IDAHOT die jou aanspreekt ?
Levi: "Equality hurts no one", dat geloof ik echt! We zijn allemaal mensen.
Ianthe: Amnesty International deelde in 2018 een prachtig gedicht: We are
more than the colors of this rainbow flag. We are the full spectrum of genders
sexualities, identities.We are family, friends, loved ones.We are not victims but survivors.
We are activists tearing down flawed laws. We are concerned citizens building stronger communities. We are one pride of warriors.
Christophe: "I hate the word Homophobia. It's not a Phobia. You're not scared. You're an asshole." (Morgan Freeman)
Zijn er boeken of films die je mensen zou aanraden om een beter beeld en begrip te krijgen voor mensen met een andere geaardheid?
Levi: Ik denk dat "Sex education" een goede serie is. Het gaat over meer dan alleen geaardheid, dat is heel fijn. En de serie/film "Anne+" is ook absoluut heel goede! Zelf ben ik niet zo van de boeken, dus dat zou ik niet durven zeggen. Maar ze zijn er vast!
Ianthe: De series:Sex Education - Heartstopper
De films: - Anne+ - The Danish Girl - Girl - Call me by your name - Love, Simon - Image me and you
Christophe: Talloze boeken en films hebben doorheen de geschiedenis het thema aangehaald, de lijst is werkelijk eindeloos. "Call me by your name" is daarbij een beetje mijn eigenste favoriet, maar ook hoe omgegaan wordt met gender in een topserie zoals "Euphoria" vind ik fantastisch. En we mogen daarbij ruimer kijken dan 'geaardheid': de discussie vandaag gaat 'gender'. Het geslacht dat bepaald wordt bij geboorte is niet noodzakelijk de genderidentiteit, bepaalt niet tot wie je fysiek of romantisch aangetrokken bent en hoeft al zeker niet te zeggen hoe je expressie wil geven aan gender. Google gerust even 'genderkoek' om de verschillen te leren kennen.
