In normale tijden zouden veel mensen zich nu voorbereiden op een drukke eindejaarsperiode, wintermarkten bezoeken en volop de kerstsfeer opsnuiven. Dat klinkt allemaal heel goed en veel mensen zullen dit ongetwijfeld missen, maar er zijn ook mensen die zich tijdens deze tijd van het jaar verplicht voelen een vrolijk gezicht op te zetten terwijl ze zich eigenlijk niet goed voelen. Voor die mensen kan de huidige situatie op dat vlak wel even een meevaller zijn.
Magische periode?
De eindejaarsperiode wordt gezien als een magische tijd gevuld met liefde (als we de oneindige uitzendingen van kerstfilms mogen geloven). Er wordt ook vaak verwacht dat we met iedereen overeenkomen, vergevingsgezind zijn en enthousiast uitkijken naar het nieuwe jaar. Voor sommigen zal deze periode inderdaad zo aanvoelen, maar soms vraag ik me af wat er zo speciaal aan is. Het leven gaat gewoon door. De kans is klein dat er hemelsbrede veranderingen aankomen in januari. Tenslotte gaan we enkel veranderingen door wanneer we die ook zelf toelaten. Het nieuwe jaar kan een motivatie zijn, maar elke dag kan volgens mij een nieuw begin zijn.
De kans is klein dat er hemelsbrede veranderingen aankomen in januari. Tenslotte gaan we enkel veranderingen door wanneer we die ook zelf toelaten.
Bovendien kan elke dag een reden zijn om samen te komen met familie of mensen op te zoeken die je al lang niet meer zag. Misschien hebben veel mensen dat duwtje door de feestdagen nodig, maar uiteindelijk is het denk ik beter om elke dag te genieten en regelmatig tijd voor elkaar te maken in plaats van enkel tijdens die ene week van Kerstmis tot Nieuwjaar. Niet iedereen geniet van die verplichte feestjes op deze 'speciale' dagen, maar waarom zou dat iets slechts zijn? Iedereen zijn ding, toch?
Terugblik op het voorbije jaar
Voor velen is deze periode natuurlijk wel een mooi moment om terug te blikken op wat je in een jaar hebt gedaan of bereikt. Toch zal dat dit jaar ook wat anders zijn, want veel kan je natuurlijk niet doen in een coronajaar. In maart stopte het 'normale' leven opeens en het heeft zich tot nu toe niet hernomen. Met 2021 dat nu al gezien wordt als een overgangsjaar, is er ook niet meteen een fantastisch vooruitzicht. Het is dus logisch dat ook de betekenis van klokslag 12 uur in de nacht van 31 december op 1 januari voor zo goed als iedereen niet zo veel zal betekenen als andere jaren.
Iemand die zich om welke reden dan ook - van het gemis van een dierbare tot gewoonweg geen zin hebben in het hele gedoe - niet zo goed voelt tijdens de feestdagen, hoeft echt geen opmerkingen of rare blikken te krijgen.
Nu we allemaal in deze zelfde situatie zitten, zal er misschien meer begrip zijn voor mensen die niet uitkijken naar de feestdagen. Laat ons dit gegeven niet vergeten naar volgend jaar toe en de jaren die daarop volgen. Iemand die zich om welke reden dan ook - van het gemis van een dierbare tot gewoonweg geen zin hebben in het hele gedoe - niet zo goed voelt tijdens de feestdagen, hoeft echt geen opmerkingen of rare blikken te krijgen. Iemand die ervoor kiest om alleen te zijn (tijdens de feestdagen, maar ook op andere momenten), is zeker niet altijd eenzaam.
Mijn wensen voor de feestdagen
Ik hoop, tot slot, dat dit rare jaar en het vieren van de feestdagen in een kleine bubbel ons helpen om de echte betekenis van de eindejaarsperiode terug te vinden. Het zijn niet de chique etentjes of grote bijeenkomsten met mensen die we eigenlijk niet zo goed kennen die ertoe doen, maar het samenzijn of denken aan de mensen waarvan we houden. Want dat is toch wat we doorgaans het meest missen nu, nee?
Het zijn niet de chique etentjes of grote bijeenkomsten met mensen die we eigenlijk niet zo goed kennen die ertoe doen, maar het samenzijn of denken aan de mensen waarvan we houden.
Ik wens alleszins dat we het nieuwe jaar ingaan met meer verdraagzaamheid naar elkaar toe. Want als er iets is wat de wereld nog meer kan gebruiken dan het langverwachte vaccin, is het wel verdraagzaamheid.
